Bill 14/03/1998 - 20/06/2011

Bill, je wou nog wel maar kon niet meer.

Je hoofd wou nog vooruit, maar je hele lichaam deed zeer.
Je ogen keken me steeds droever aan, je bleef blaffen om te mogen werken,
maar je kon het niet meer aan.

Een hond die zo een karakter heeft,
en je merkt dat hij bij de minste inspanning op zijn poten beeft...
Dan is het tijd om je te laten gaan...
die keuze is steeds moeilijk maar ik heb het voor jou gedaan.

Ik denk maar aan al onze mooie momenten samen...
dat zijn er veel en kunnen vele mensen beamen.
Samen zijn we gaan spelen heel België door...
je gaf alles op terrein en elke wedstrijd ging je ervoor.
Samen hebben we dan ook verschillende keren de Grote Prijs gedaan...
het aantal keren doet er niet toe, we hebben er gestaan.

Veel plezier hebben we samen beleefd...
en dat is wat me nu een beetje troost geeft.
Rust nu maar uit, ik vergeet je nooit...
men zegt het is maar een hond, maar voor mij was je een trouwe bondgenoot.

Slaapwel Bill.

(Oogappel van Christel M.)